چرا از دیدگاه ما نظام آموزشی در ایران به جایی نمیرسد؟

وضعیت نظام آموزشی ایران

نظام آموزشی ایران در چه وضعیتی قرار دارد؟
آیا تمامی درس هایی که در این 12 سال میخوانیم برای آینده ما ضروری هستند؟
کاهش زمان آموزش دانش آموزان تا چه اندازه امکان پذیز است؟
چگونه هدر رفت زمان را در فرایند آموزش کاهش دهیم؟
چگونه با سیستم آموزشی روبیکو شخص را در مدت زمات کوتاه تری متخصص کنیم؟
چگونه فرد را در مدت زمات کمتری متخصص کنیم تا در فیلد کاری نهایی خودش آماده باشد؟

ما داریم در مورد نظام آموزشی بسیار فرسایشی صحبت می‌کنیم یعنی ما داریم در مورد نظام آموزشی ای صحبت می‌کنیم که شما ۱۲ سال در آن نظام آموزشی قرار می گیرید تا به کنکور برسید. حالا یا در کنکور پذیرش می گیرید یا اینکه باید چند سالی را پشت کنکور اصطلاحا قرار بگیرید که بتوانید به آن رشته و دانشگاهی که مد نظرشما هست برسید و در نهایت در یک فرایند دوساله، ۴ ساله، ۶ساله یا ۷ ساله قرار می‌گیرید که به مدرک ابتدایی خودتان برسید که حالا بعد از آن میخوهاد یک اتفاق مثبت بیافتد. واقعیت این است که ما در این نظام آموزشی، هدررفت بسیار زیاد داریم یعنی یکسری مفاد درسی وجود دارد که به هیچ عنوان این مفاد درسی در نهایت مورد استفاده قرار نمی گیرند، حالا دوستانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند وعملا سناریست این مدل اموزشی هستند توجیه می آورند که شخص باید در این شرایط قرار بگیرد تا بتواند بسنجد که در کدام یکی از این فیلدها استعداد دارد ولی شاید این بدترین نوع استعدادیابی باشد که در نظام آموزشی ما دارد اتفاق می‌افتد. یک استعدادیابی برای ما ۱۲ سال زمان می برد. در دانشگاه ما در فیلد های تخصصی هم حتی اگر قرار می‌گیریم ولی باز هم هدررفت بسیار زیاد داریم. به خاطر نوع آزمونی که از ما گرفته میشود و وارد دانشگاه می شویم بسیار درصد بالایی از افراد هستند که به هیچ عنوان در رشته مورد علاقه خودشان پذیرش نمیشوند یعنی ما متناسب با آن درصد هایی که در کنکور توانستیم کسب کنیم عملاً یک سری از رشته‌ها را برای خودمون متصوریم که میتوانیم انتخاب کنیم و می توانیم وارد آن رشته بشویم که به خاطر عدم وجود علاقه، بسیار می تواند به آن شخصی که وارد این سیستم اموزشی میشود صدمه بزند.

شاید همه ما همین را بدانیم و برای خودمان پذیرش شده باشد که فکر کنید ما انتگرال سه‌گانه را که در رشته ریاضیات روی آن کار می کنیم در چه فیلدی از آموزش اجرا به آن احتیاج داریم، مثال انتگرال سه گانه مثال بسیار مصطلحی است که همه می زنند. حتی خیلی از کتب آموزشی را ما به هیچ عنوان در آینده شغلی خودمان می بینیم که استفاده ای نخواهد شد، شاید فرد به هیچ عنوان از جغرافیا نخواهد استفاده کند، منظور این نیست که جغرافیا یک درس غیرمفید هست به هیچ عنوان برداشت اشتباه نشود، ولی برای فردی که می خواهد در یک فیلد تخصصی دیگه کار کند، به هیچ عنوان جغرافیا برای فردی که می خواهد آی تی کار کند، خیلی مد نظر نیست و پیش برنده نخواهد بود. اگر فرد به عنوان یک شخصی که می خواد جغرافیا محل زندگی خود را بداند یا اصلا در این فیلد کار کند، هم میتواند به صورت ازاد مطالعه داشته باشد و هم در فیلد جغرافیا ورود کند، ولی اینکه حالا چرا فرد درس جغرافیا، درس تاریخ و خیلی دروس دیگر که بسیار از فرد زمان میگیرد را دارد میگذراند که بتواند در این سیستم باقی بماند فقط هدر رفت زمان است.

ما الان در شرایطی هستیم که آموزش گریزی به شدت باب شده است و دانش آموزان به شدت از دروسی که خیلی از آن ها نمیتوانند استفاده کنند و ارتباط برقرار کنند فراری هستند. این عامل بسیار مهمی است که باعث میشود نتیجه نهایی، نتیجه مورد نظر ما نباشد. ما خیلی معتقد نیستیم به این قضیه، بلکه ما تست کردیم و اطمینان داریم به این که این سیستم آموزشی حداقل میتواند به یک سوم مدت زمان خودش تقلیل پیدا کند و این زمان، زمان خارق‌العاده‌ای است. یعنی ما طی یک سوم مدت زمان آموزشی در این سیستم آموزشی میتوانیم شخص را متخصص کنیم که برای فیلد کاری نهایی خودش آماده باشد و بتواند مناسب تر و حرفه ای تر از شخصی که در این سیستم قرار گرفته است کارش را انجام بدهد.